Het was weer een zenuwachtige week, ons jaarlijkse bezoekje aan het Vrijthof stond namelijk weer op de planning. Vrijdags aten we bij vrienden in Maastricht. We willen altijd graag gestoofde paling maken, maar bij mensen uit het zuiden zitten die graatjes in de weg en met mes en vork gestoofde aal eten vinden ze ook niet zo leuk. Een grote verrassing was dat Niels en Marga ’s avonds ook aanschoven, het feest kon beginnen! De volgende dag lekker banjeren door de binnenstad, heerlijk. De afspraak was dat we om 15.00 uur zouden verzamelen met ons Rieu clubje, dat bestaat uit 27 personen. Bij het weerzien werd er flink gekust. De dresscode was wit en het was mooi weer zodat we de jaarlijkse groepsfoto in de tuin konden nemen. De vlaai vond gretig aftrek en de bruiswijn vloeide rijkelijk. In een jolige bui vertrokken we in een lange witte stoet richting het plein. Iedereen zag er prachtig uit en we hadden mooie plekken op het terras. We hebben weer gejuicht, gedanst en gehuild van ontroering. Een groot feest van herkenning. Na afloop dirigeerde iemand van ons clubje met een fluitje al staande op een stoel de menigte naar de uitgang (daar moet je bij zijn geweest). In de zwoele zomernacht liepen we naar huis en hebben we nog tot diep in de nacht een feestje gehad met onze Limburgse vrienden, waarna we daar met 15 man in slaap zijn gevallen. Voor hen is het een kwestie van geduld dat heel Olland Limburgs lult.
