Vrijdag ben ik in de supportersbus afgereisd naar de FC in Venlo. Ik zat bij André Vlak en de familie Veerman-Kluessien. Hun zoon debuteerde in het elftal. Moeder Ingrid moest nog even hard rennen om de bus te halen voor het ritje van 3 uur, inclusief files. Allerlei speculaties werden er in de bus gemaakt. Vanaf 2001 hadden we niet meer gewonnen van VVV. Zou hun 17 jarige zoon Joey Kees Kwakman wel op een waardige manier kunnen vervangen? We werden afgezet voor de hoofdingang, zodat we gelijk het veld op konden. Volendam werd het eerste kwartier flink onder druk gezet. Het half uur daarna was onze FC veel sterker. Joey gaf een assist aan Jack Tuijp, die een droomgoal maakte. Jammer dat Joey daarna een gele kaart kreeg, want het was voor hem even wennen om in een stadion te spelen met 7000 uitzinnige supporters. Het laatste kwartier brak er een waar inferno uit op de helft van Volendam. Van alle kanten werd er op los geschoten. Tegen de paal, onderkant lat, voorlangs, maar Hobie Verhulst was geweldig! Op van de zenuwen zat ik naast Jan met z'n Beiden (Keijzer) van 82 en hielden we elkaar vast tijdens deze stormloop op het Volendamse doel. Wonderwel gingen we met de volle winst naar huis, waar we na deze ongekende thriller de zenuwen van ons af zongen met 'ieder kent' waarbij Jan (Gold) en Maart Kluessien supertrots op hun kleinzoon om het hardst meezongen. Ed Guyt praatte de terugrit aan elkaar met prachtige anekdotes. Ik barste weer eens van voetbaltrots. Na al die emoties had ik ‘s nachts wel moeite om te slapen. Voor een goede gezondheid en mijn hart zal ik de volgende keer toch even beter nadenken om weer eens mee te gaan.
Wim Keur
Ps. Na afloop in de kleedkamer pestten de spelers Kees Ballap dat hij gemist kon worden.
