Een nieuw fenomeen in Frankrijk. In het eerste weekeind van dit nieuwe volksprotest tegen accijnsverhoging was ik in Frankrijk. Huisgenoot M. zou zeggen: “Willem is aan het wijnen”. Twee kilometer voor de wijnboer in de Macon werden we tegen gehouden en kwamen we in de file terecht. Om die twee kilometer te overbruggen waren we drie uur verder en ontstond er veel begrip voor de plattelanders die het gevoel hadden dat ze op allerlei gebied gediscrimineerd worden t.o.v. de stedelingen. Het was een spontaan protest, op Social Media ontstaan, zonder politiek of vakbonden. Er was veel onbegrip waarom de gewone mensen hier het slachtoffer van moesten zijn. Er ontstond veel agressiviteit, vechtende truckchauffeurs die wilden passeren en uit de auto gesleurd werden, politie, loeiende sirenes. Niet prettig. Na bij onze wijnboer te zijn geweest moesten we ook weer terug en dat duurde nòg langer. De vuren waren inmiddels ontstoken en men was geharnast. Het leek wel vijftig jaar geleden toen de landen om ons heen in de brand stonden. We hebben enkele flessen wijn gedeeld met de demonstranten, want kalmte kon ons redden. Na lang wachten konden we heelhuids vertrekken, met veel lekkere wijn in de auto. Je moet er wat voor over hebben. Proost.
